سرزمینی که بختیاری‌ها آن را خاک بختیاری می‌نامند قلمرویی است در دامنه‌های کوه‌های زاگرس با مساحت 46200 کیلومتر مربع که پوشیده از کوه‌های مرتفع بوده و دارای رودخانه‌های پرآب و دره‌های تنگ و دشت‌های حاصل‌خیز و جنگل‌های بلوط و چنار و مراتع غنی است.
به گزارش ايسنا از خوزستان این سرزمین در سال1315 خورشیدی تجزیه و قسمت اعظم آن در استان‌های اصفهان، خوزستان و لرستان ادغام گردید و باقی‌مانده به مساحت 14800 کیلومتر مربع نام مستقل چهارمحال بختیاری را به خود گرفت.
سرزمین بختیاری مهد یکی از تمدن‌های بزرگ یعنی ایلام است. سرزمین متمدن ایلام که ایلامیان آن را هالتامی می‌خواندند قلمروی فراتر خاک بختیاری را شامل می‌شد. با استقرار ایلامی‌ها در دشت و سپس در کوه‌های بختیاری سکونت‌گاه‌هایی چون آنزان (ایذه کنونی) و شوش به وجود آمدند.
شهر ایذه در زمان ایلامیان "آیاپیر" و در زمان هخامنشیان "آنزان" نامیده می‌شد. در زمان استیلای اعراب این شهر را "ایذج" یا "ایدج" می‌نامیدند. شهر ایذه در زمان حکومت اتابکان لر "مالمیر" به معنی "ملک امیر" خوانده می‌شد. در زمان حکومت رضا شاه پهلوی این شهر به نام باستانی خود ایذه نام‌گذاری شد.
نظرات شما عزیزان:
|
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
نويسنده: 